Wordt het de kabouterwandeling (met een knapzak gevuld met lekkers) of het speelbospad? Elke weet haar meiden te overtuigen met een combinatie van beide: een eigen knapzak met lekkers & het speelbospad!
Na een bijzondere kerstweek op school (met een kerstdiner voor Fien en voor mezelf) begon de kerstvakantie. Toen we alle leerlingen hadden uitgezwaaid en onze gezamenlijke lunch verorberd hadden, hebben we met alle collega’s de gezellige schoolse kerstsfeer op zolder gezet. Het blijft gek; alles opruimen terwijl Kerstmis nog moeten beginnen. Goed gemutst toog ik maar meteen naar de supermarkt voor de laatste kerstboodschappen. Oef… dat heb ik geweten! Meer mensen hadden het grandioze idee om hun vakantie in te luiden met een bezoekje aan de supermarkt. Hele families trokken er op uit. Alleen het vinden van een parkeerplek kostte me al een dik kwartier. En dan had ik nog geluk. Mijn compacte scheurmonster paste gelukkig op een plekje achter in het uiterste hoekje van de parkeerplaats.
Op kerstavond gingen Fien en ik als goede katholiek opgevoede meisjes naar de kerk. De geboorte van Jezus werd nagespeeld in de kinderviering van 17:00 u. ’s Middags hadden we al een kerstbal geknutseld om in de boom te hangen op het altaar. Het knutselen had Fien vol overgave gedaan. Aan de tocht naar het altaar om de bal in de boom te hangen had ze niet zo’n zin. Om een woedeaanval te voorkomen slopen (nou ja… zo stil ging het niet) we de kerk uit. Buiten de kerk brak ‘de hel’ los en met veel lawaai liepen we naar huis. Vrede op aarde was ver te zoeken op dat moment. Thuisgekomen ontdooide Fien heel langzaam bij het zien van een steeds groter wordende stapel pannenkoeken. Haar lievelingskostje!
De kerstdagen hebben we fijn gevierd met familie. Maar niet nadat we ’s morgens de geknutselde kerstbal alsnog in de kerstboom in de kerk gehangen hadden. Er werd direct maar even een kaarsje aangestoken voor baby Jezus en alle pasgeboren kindjes die we kennen. Eerste Kerstdag hebben we met de familie gegourmet en Tweede Kerstdag hadden we een thuiswedstrijd. In onze eigen keuken had ik twee grote pannen soep gekookt en de overige familieleden zorgden voor de andere gangen. Het waren twee fijne dagen.
Na zoveel gezelligheid én een hele dag ‘bankzaken’ gedaan te hebben vonden we het ‘Derde Kerstdag’ tijd voor een
hele frisse neus en actie in de tent! Met oude kleren en regenlaarzen aan vertrokken we rond het middaguur richting Nijverdal. Vanaf ons huis is het een half uurtje rijden naar het
speelbospad op de Sallandse Heuvelrug. Bij ons eerdere bezoek hadden we gezien dat er veel nieuwe voorzieningen in de maak waren.
Op de parkeerplaats van het Buitencentrum Nijverdal stonden veel auto’s. Kort hadden we een discussie op de parkeerplaats. Op de website van Staatsbosbeheer hadden we namelijk een
kabouterwandeling (met een knapzak gevuld met lekkers) en het speelbospad gevonden. De combinatie van de eigen knapzak met lekkers & en het speelbospad was voor onze meiden acceptabel. Mét de belofte om een andere keer de kabouterwandeling te doen trouwens. In het Buitencentrum hadden wij bij ons vorige bezoek het
doeboekje van Joep de eekhoorn al gekocht en de erg leuke opdrachten die erin staan gemaakt. De meiden wisten nu de weg zelf wel en gingen op zoek naar de eerste eekhoorn.
.jpg)
De uit hout gesneden eekhoorns wezen ons de weg naar het speelbos. Er waren een flink aantal nieuwe ('Hej, deze eekhoorn heeft geen vieze groene staart', aldus Jet) eekhoorns bijgemaakt. We kwamen als eerste langs de boomhut. Deze hadden we bij ons vorige bezoek ook gezien. De meiden klommen enthousiast naar boven en hadden een mooi uitzicht! Een eindje verder stonden nieuwe wipwappen. Ook deze waren uit hout gesneden en hadden twee zitjes. De meiden klommen snel op de koppen van deze wipwapkrokodil, maar lang duurde hun zit niet. Nieuwsgierig geworden van het geluid iets verderop renden ze gauw verder. Een korte rij van kinderen stond voor de nieuwe touwschommel in een grote boom. Deze had een extra hindernis door de waterplas en flinke modderpoel onder de schommel.
Achter ons sloot er niemand aan in de rij, dus de meiden hadden genoeg tijd om te schommelen. Jet had zich al bedacht dat zo’n schommel ook wel in onze tuin zou passen. Jammer dat onze jonge boom met dunne takken het gewicht van de schommelaars nog niet houdt alleen. Iets verderop kwamen we bij de nieuwe kabelbaan. Ook daar stond een rij. Maar dit deerde de meiden niet. Ze wachtten geduldig hun beurt af en zwierden onder luid gegil naar de overkant. Vooral de zwieper die ze maakten bij het eindpunt werd met luid gejuich ontvangen. Met een grote lach op hun gezicht sloten ze nogmaals aan in de rij. En nog een keer en nog een keer…
.jpg)
We kwamen nog langs een balanceerbaan, een gewone houten schommel, een trein van hout, een boomhuisje en andere houten speel- en klimtoestellen. Het waterige zonnetje scheen door de bomen op één van de vele bankjes en daar pelden we samen een mandarijntje. Jammer genoeg was de loopbrug aan het einde van het speelbospad vanwege de onveilige situatie afgebroken. Op het informatiebord met foto op die plek herkenden Fien en Jet de loopbrug gelijk. Fiens conclusie na het hardop voorlezen van de tekst op het bord; de rijke mensen moeten maar gauw wat centjes geven aan ‘de meneer van het bos’ zodat hij de brug weer kan bouwen. Dan kunnen we de volgende keer weer op de gave loopbrug.
De wandeling sloten we af met een bezoek aan het
buitencentrum. De kids vermaakten zich prima. Er was een hutje met een
quiz over de natuur. Iedere goede vraag werd door Jet (ook nadat ze eerst 3 foute antwoorden had gegeven) met ‘YESSSS’ bevestigd. Er stonden een viertal microscopen waar de kinderen foto’s konden bekijken van dieren en planten. Een hele belevenis om van zo dichtbij onder andere een spin, een kever en dennenappels te kunnen bekijken. Vooral Fien bleef gefascineerd van microscoop naar microscoop lopen.
.jpg)
In het gezellige restaurant
Buitengewoon Lekker met een
open haard en buitenterras dat in het bezoekerscentrum gevestigd is, worden (h)eerlijke gerechten en drankjes geserveerd. De stoelen waren goed gevuld met wandelaars en mountainbikers. De haard in het midden van het vertrek brandde sfeervol en het was er daardoor aangenaam warm. Aan de tafeltjes bij het raam had je een prachtig uitzicht op de mooie omgeving van de Sallandse Heuvelrug. Een fijne plek voor een kopje cappuccino met appelgebak. De speelhoek van het restaurant was het domein van de meiden.
Te snel (in hun ogen) kwamen we ze ophalen om naar huis te gaan. Gelijk naar de auto liepen we overigens niet. De speeltuin voor het restaurant -met burchten en gangen- werd nog even uitgetest. Ook dit stukje van de omgeving werd goedgekeurd door de meiden. Moe, maar voldaan én met een frisse neus (en voeten) reden we weer richting Rossum.
Groetjes Elke
Elke is moeder van 2 heerlijke meiden en leerkracht op een basisschool