Nu is dat in het dagelijks leven niet zo’n een belemmering; ik heb een paar vaste recepten die altijd redelijk lukken of waarvan de kinderen inmiddels aan de (afwijkende) smaak gewend zijn geraakt, de slager en groetenboer maken heerlijke kant en klare maaltijden en bakken kan prima met van die kant en klare prinsessen cakemix met een ei en water. Dat kan (bijna) niet mislukken, hoewel ik zelfs de Assepoester cakejes een keer zwart heb laten worden. Bij mij in de keuken kan wat dat betreft dan wel weer heel veel.

Traktaties
Lastiger wordt het wanneer er weer traktaties moeten worden bedacht voor de kinderverjaardagen. Om mij heen zie ik de mooiste creaties verschijnen; fruit pizza’s, gezonde krokodillen van komkommer, spiesjes met blokjes kaas en worst die allemaal in dezelfde maat gesneden zijn, bananen verkleed als Minions… ik krijg er de kriebels van. DAT KAN IK DUS NIET!

Gewoon iets heel lekkers
Maar ja, je kunt moeilijk je kinderen op hun verjaardag naar school sturen met een zak appels omdat je niet zo handig bent in de keuken. Dus zoek ik het altijd maar een beetje in het creatieve en niet zozeer op het culinaire vlak.

Vorig jaar wilde Norbert ‘gewoon iets heel lekkers’ trakteren. Dat lijkt een makkelijke wens maar dat is het niet; want wat de een heel graag eet, lust de ander weer niet. Uiteindelijk bedacht ik mij dat het zijn verjaardag is en dat hij vooral iets moet trakteren dat hij zelf lekker vindt. Dat is niet moeilijk; Norbert’s favoriet zijn de madeleine cakejes. Prima toch, ze zijn niet te groot, niet te klein en volgens mij niet heel ongezond. Ok, dat was bedacht, maar hoe konden we dat nou een beetje gezellig maken.

Schelpen
Starend naar de madeleine cakjes zag ik opeens dat ze iets weg hebben van schelpen (vanaf een kant gezien en als je goed kijkt). Een kleine brainstorm met mijzelf bracht mij bij vissen, zeemeerminnen (Norbert is er gek op) en strand (dat vindt mama dan weer leuk). En opeens viel het kwartje! De cakejes waren snel gekocht en ik bestelde online 25 mini aquaria. Zo grappig; een klein plastic bakje met een gekleurde deksel met daarin een klein visje. Je doet er een beetje water in en het visje gaat groeien. Fascinerend voor kinderen en leuk om weg te geven. De aquaria zette ik in een grote mand, de cakejes er tussen en in het midden een zeemeermin Barbie. Strand in maart, moet kunnen toch?



Norbert gilde van blijdschap toen hij mijn creatie zag en zelf was ik ook best tevreden. Hij riep nog wel: ‘zullen we er ook echt zand bij doen?’. Nou… dat heb ik maar wel uit z’n hoofd gepraat.

Schoolbordjes
Die avond had ik een vriendin aan de telefoon die vroeg wat Norbert zou gaan trakteren. Vol trots riep ik; ‘Ik app je een foto, zo leuk!’. Berichtje terug: ‘Uhhhh… leuk, maar waarom een Barbie en wat zit er in die bakjes?’. Ok… dat was niet heel hoopgevend. Maar… Norbert kwam de volgende dag vol trots aangelopen met z’n mand en iedereen vond het prachtig. De cakejes waren snel op en de visjes een groot succes. Alleen om de Barbie werd gevochten, dus die verloor haar staart in de strijd…

Bij de traktatie van Eva waren de cakejes opnieuw de basis. Lekker makkelijk en ook Eef is er dol op. Wederom kocht ik online een klein kadootje dat paste bij waar Eva op dat moment mee bezig was. Aan ieder cakeje maakten we namelijk een leuk mini-schoolbordje dat met een knijper aan het papiertje van de cakejes werd vastgemaakt.
En toen kwam de verrassing! Eva had bedacht dat ze zelf met een krijtje op alle kleine schoolbordjes persoonlijk de namen van de kinderen in de klas wilde schrijven. Dat was best een uitdaging. Eva kon nog maar net haar eigen naam op papier krijgen, de bordjes waren klein en de krijtjes heel kort. Dus hebben we avonden zitten pielen maar wat was ze trots. Bovendien was het resultaat wel schattig en heel persoonlijk en de klas vond het erg leuk. Ik heb trouwens wel tien keer de lijst met namen van de klas gecontroleerd want je wilt immers niemand overslaan.



Lang leve de cakejes dus, daar kunnen we alle kanten mee op. Binnenkort maar weer eens met een kop koffie gaan zitten staren naar een bordje met madeleines, want in maart zijn beide kinderen weer jarig en is het wachten op een creatieve brainwave van mama!

Succes met de traktaties en als de madeleines bij de Franse bakker op zijn weten jullie genoeg….

Liefs,
Marielle