De deurbel gaat. Mijn schoonouders staan op de stoep. “Opa en oma kom eens kijken, mama heeft het huis versierd.” De kinderen staan te springen van enthousiasme. Opa en oma worden liefdevol het huis binnen getrokken. Ze kijken in het rond en oma reageert met: “Oh mooi hoor! ” Ze zijn goed en wel gesetteld of Benjamin vraagt: “Gaan we spelletjes doen?” Opa en oma zijn namelijk gek op spelletjes.Vrijwel dagelijks wordt de Rummikub of een stel kaarten tevoorschijn gehaald. Daarnaast gaan ze goed met de tijd mee. Meerdere keren per dag worden de koeien gemolken en de varkens gevoerd. Naast Hayday spelen zij Wordfeud, Candy Crush en meer van dit soort games. Ja vervelen achter de Geraniums is er bij deze twee niet bij.

Net als opa en oma gamed Benjamin het liefst de hele dag. “Mam, mag ik op de iPad?” “Pap, mag ik nog heel even op de WII U?” Evenals de rest van zijn vriendjes zit hij stiekem toch wel dagelijks een poosje achter een beeldscherm. Ik kan er maar niet aan wennen. Komt waarschijnlijk ook, omdat ik er zelf niet zo veel mee heb. Het lastige vind ik ook dat ik er nog steeds niet uit ben of het nu wel of niet verantwoord is. Uit het ene onderzoek komt dat het ongezond is, terwijl anderen het juist weer aanraden. Ik kies maar voor de gulle middenweg. Gamen mag als hij daarnaast maar lekker vaak met zijn vrienden buiten speelt. Gelukkig is Benjamin voor vrijwel ieder spel te porren. Of het nu Risk is, Stratego, Skipbo, Wie ben ik of een potje schaken. Hij is overal voor in.

Benjamin duikt de kast in en haalt een doosje kwartet tevoorschijn. ‘Wildlife’ staat er op de voorkant. Iedereen neemt een plekje aan de keukentafel. Benjamin deelt de kaarten uit. Ondertussen voorzie ik iedereen van een drankje en iets lekkers. Door de speakers klinkt Rockin’ around the Christmas Tree. Julia pakt mijn handen en even zwieren we samen door de kamer. Dan kruipt ze bij opa op schoot en kijkt hem stralend aan. “Ik ga jou helpen opa. Wij zijn een team.” Let the game begin.

Na een paar beurten zegt Benjamin opeens uit het niets: “Mieren zijn de sterkste dieren van de wereld,hè?” “Echt waar jongen?”, zegt opa grijnzend. “Ja echt”, doet Julia nog een duit in het zakje. “Als ze met z'n duizenden zijn, kunnen ze zelfs een olifant optillen”, aldus Benjamin. Beiden knikken om het hardst. Opa vraagt van wie ze deze informatie hebben geleerd. “Dat vertelde Julia”, zegt Benjamin. “Oh, oké en hoe weet Julia dit?” Opa kijkt naar het blonde meisje op zijn schoot. “Van Freek geleerd”, antwoordt ze glunderend. Opa lacht en strijkt Juul over haar bol. Twee rondes later krijg ik een kaart met een akelige slang in mijn handen. Ik gruwel, maar Benjamin zegt:” Mam, als je hem te eng vindt, dan geef je hem maar aan mij. Ik bescherm je wel.” De slimmerik. Even later vraagt oma: “Welke kaart vroeg jij net aan mama, Benjamin?” Benjamin trekt zijn pokerface op en antwoordt: “Ik zeg niks.” “Oké”, zegt oma. Mag ik dan de kaart met jouw sterrenbeeld erop?” Hij kijkt oma schuin aan en glimlacht. “Uhm, welke bedoel je dan precies?” Oma zegt: “die van de jungle dieren.” “Maarre daar leven toch geen kreeften.” Oma kijkt verward. “Hè, maar jij bent toch een leeuw?” “Nee hoor”, zegt hij vrolijk, “dat is mama.”

Na verschillende potjes te hebben gespeeld, is het tijd voor de pompoensoep. Zodra deze op is, trekken we de jassen aan en lopen we gezamenlijk naar het Kasteel van Wijchen. Dit weekend is het Kerst Sprookjesfestijn, een jaarlijks terugkerend evenement. Het gehele centrum is omgetoverd tot een sprookje. We beginnen bij het sprookje van Wijcheline. Uit één van de kamers van het kasteel klinkt loepzuiver een eigen versie van ‘Laat het los’. Een orkest en een lichtshow volgen. Daarna lopen we langs tentjes met erwtensoep, vuurkorven, kerstengelen, verhalenvertellers en andere activiteiten. Uiteindelijk eindigen we bij de grote schaatsbaan. Wat een sfeer. Bij de molen eten de kinderen nog een pannenkoek en dan is het wel mooi geweest. Vol verhalen brengen we ze naar bed. Weer beneden gaan de benen omhoog. Moe en voldaan beëindigen we deze dag.

Nog een weekje en dan is het kerst. Een fijne, knusse tijd met familie en vrienden. Kaarsjes aan, muziekje op en onder het genot van een hapje en drankje gaan we waarschijnlijk urenlang spelletjes spelen. Voor de verandering een keer spellen zonder stekker. In plaats daarvan gaan we samen aan een grote tafel heerlijk old school gamen. Ik kijk er nu al naar uit..

Bij deze wens ik iedereen knusse kerstdagen toe en alle goeds voor het nieuwe jaar!

Warme groet, Sandy Theunissen
(moeder van Benjamin en Julia)