De Lutte Hutte Naast ‘juf Ank’ en ‘luizenmoeder’ ben ik ook een voetbalvrouw. Door (mooi) weer en (weinig) wind sta ik op zondagmorgen langs de lijn om het elftal van mijn man aan te moedigen. Fien en Jet gaan al jaren mee. In de wandelwagen, met de loopfiets, op de skeelers of met de step vergezellen ze me aan het veld. Met in mijn zak een doosje rozijntjes of een dropje als zoethoudertje, houden we het wel een tweede helft uit. Vaak hebben we nog niet hoeven juichen voor papa, omdat ie als verdediger nou eenmaal niet vaak scoort. Saai! De laatste keren speelden de meiden daarom liever in het speeltuintje naast het voetbalveld. Juul en ik stonden wel aan het hek en kletsten gezellig met de andere voetbalvrouwen.

Winterstop
Als voetbalvrouw houd ik ook erg van de winterstop. Ik vind het heel fijn om op zondagmorgen weer te kunnen uitslapen (vooral als het buiten nog donker en koud is) en daarna lang in de pyjama te kunnen blijven hangen op de bank. Ook de meiden houden zich graag met deze activiteiten bezig. En dat lukt gewoon wat beter als ook papa thuis is. Een extra paar handen (en ogen) zorgt voor meer ontspanning op alle fronten. Zeker nu ons voetbalgezin is uitgebreid met nóg een diva in de dop.

Afgelopen zondag hadden we iets anders in onze gedachten; actie in de tent! In plaats van uitslapen, wilden we op pad met de meiden. Een wandeling op het Lutterzand (door Fien opgevangen als Leuterzand) stond op het programma. Wel nadat we toch enigszins een klein beetje hadden uitgeslapen.



Autoschema
Na de fles van Juul werden de wandelwagen en overige attributen ingeladen. Voordat de meiden de auto in mochten moest er eerst geplast worden. Dat vergt altijd enig geduld. De dames vinden ‘eerst plassen voordat je weg gaat’ maar grote onzin. Jet weet inmiddels uit ervaring dat overal wel een wc te vinden is (de Etos, de Schuurman, de Appie etc) en anders plast ze wel in het bos. Geen probleem, aldus Jet! Een dik kwartier en veel gemopper later zat iedereen toch keurig volgens Fiens autoschema op z’n plek.

Wandelwagen-proof
Op het Lutterzand was het al druk. Vele wandelaars en mountainbikers trotseerden de kou en recreëerden in het prachtige stukje natuur. Het was voor Juul de eerste keer op deze plek. Niet alle paden zijn daar goed begaanbaar met de wandelwagen, maar de weg naar De Lutte Hutte gelukkig wel. De weg naar deze Hutte staat netjes met borden aangegeven en is dus makkelijk te vinden.

Onderweg kwamen we eerst langs de vakantiehuisjes. Eén van deze huisjes heeft aan het pad een aantal uit hout gesneden dieren staan. De beer, de uil en de verschillende vogels werden door Fien en Jet uitvoerig bewonderd. Ook Juul had haar ogen nog open en ‘bekeek’ de dieren. Iets verderop staan de verstop- en klimbomen. De meiden verstopten zich en onze voetbalvader moest ze opzoeken. Terwijl Fien en Jet daarna de klimbomen uitprobeerden was Juul in slaap gesukkeld.

Met laarzen in de Dinkel
Met de laarzen aan mogen onze dames ook een klein stukje in het water van de Dinkel lopen. Heel ver hoefden ze hiervoor niet van de zandoevers te glijden. Het water van de Dinkel stond hoog. Iets verderop hadden we in de zomer wel eens gezwommen. Om bij deze zwemplek te komen moesten we onze survivalskills aanspreken om de omgevallen bomen te trotseren. De stormwind van de week ervoor had best wat schade aan het bos veroorzaakt. De meeste bomen en takken waren opgeruimd, maar het pad tegenover de Lutte Hutte waren ze vast vergeten. Juul werd met wagen en al over de takken ‘gedragen’.



Opwarmen in De Lutte Hutte
Bij ons zwemplekje aangekomen zagen we een nieuw hek. Hierdoor kon er niet meer zomaar in de Dinkel gestapt (en dus in de zomer gezwommen) worden. Jammer…. Het was druk bij ons zwemplekje. De hondenbezitters trokken in optocht naar het hondenveldje iets verderop in het bos. De omgevallen bomen achter de Dinkel leenden zich uitstekend voor nóg een potje verstoppertje. Nadat iedereen weer terecht was en we een paar mooie plaatjes geschoten hadden, besloten we onze dorst te lessen en ons op te warmen in De Lutte Hutte.

Dit prachtige plekje kennen we nog van de zomer; dan zijn daar ijsjes te verkrijgen. In de wintermaanden staat de chocolademelk met slagroom op de kaart. Of een cappuccino met appeltaart of plak krentenwegge. Ook aan de kinderen is gedacht. Bij hun Fristi krijgen ze een prikker met marshmallows. Onze meiden nemen plaats op de krukjes (uiterst sfeervol) bij het vuur en ‘roosteren’ hun marshmallows. Op de veranda van de Lutte Hutte is het goed vertoeven voor ons als ouders. In de Lutte Hutte is gelukkig ook een wc. Fijn voor kinderen zoals Fien & Jet die eigenlijk altijd wel moeten plassen (of poepen!!) als we onderweg zijn.

Als we allemaal weer lekker warm zijn en de inwendige mens aan zijn/haar trekken is gekomen lopen we dezelfde weg weer terug. Bij de parkeerplaats van het Paviljoen laden we onze kroost weer in de auto. Maar niet nadat ze de speeltuin daar nog even uitgetest hebben. Het was best fijn om als voetbalvrouw mét manlief en kinderen op pad te gaan. Lang leve de winterstop! Over twee weken staan we weer ‘alleen’ maar met liefde onuitgeslapen langs de lijn te blauwbekken.

Elke van BLOG by Elke is moeder van Fien, Jet & pasgeboren Juul en leerkracht op een basisschool.