Jaren geleden liepen we er de (spreekwoordelijke) deur plat; kinderboerderij de Höfte in Oldenzaal. Destijds woonden we een paar straten verderop en was een uitstapje naar de lammetjes en varkens snel gemaakt. Fietsend waren we met 5 minuten bij onze favoriete lentedieren. Met het groter worden van de meiden én de verhuizing naar het mooie (dierenrijke) Rossum verdween de kinderboerderij van onze lijst met uitstapjes. Tot een paar weken geleden...
Op paaszondag pakten we na een uitgebreid Paasontbijt de auto en binnen 5 minuten stonden we midden tussen de dieren. Als eerste liepen we naar de stal. Vroeger waren hier de konijnen, cavia’s en hamsters te vinden. En daar liepen ze nu nog steeds. Juul was aangenaam verrast en deed een poging het geluid van de beestjes te imiteren. Voor Fien en Jet was het een feest van herkenning: ‘Weet je nog?’ ‘Kijk, de konijnen zijn er nog steeds!’ Zusterlijk doken ze met z’n drieën het hok in om de konijntjes te aaien en ook de cavia’s en kuikentjes werden uitgebreid bewonderd.
Met Juul zat ik voor het hok van de kuikentjes toen Fien het varken ontdekte. Gauw liepen we naar haar toe en over het randje van het hok kijkend zagen we wel 10, misschien wel 15 biggetjes op elkaar liggen. Wauw, wat een mooi gezicht. Juul en de grote meiden keken hun ogen uit. Vooral toen de beestjes ook nog elkaars plek probeerden in te pikken en een beetje ruzie kregen.
Buiten bij de stal zagen we een (voor ons) nieuw gedeelte van de kinderboerderij. Een zitje, mét boerderij-ijs en allerlei speeltoestellen. Een fiets waarbij je hard moest trappen om een iPhone, computer of televisie van stroom te voorzien. Een waterbaan, waarbij je zelf water moest oppompen. Juul was vooral erg in haar nopjes met de traptrekker. Deze ‘auto’ gaf ze niet meer uit handen. Aan de linkerkant liep ook nog een geit met haar twee jongen in het weitje. Spontaan trakteerden de jonge dieren ons op hun eerste sprongetjes.
Iets verderop op het terrein stond de voor ons bekende schuur met jonge dieren. Jet en Fien bekeken vol aandacht het informatiebord op de muur van de schuur. Deze borden zijn overigens op meerdere plekken bij de Höfte te vinden en maken het uitje gelijk ook leerzaam.
De plaat over de maag van een mens en de magen van koeien viel in de smaak en ik kon mijn ‘onderwijzershart’ ophalen terwijl ik de plaat voorzag van uitleg. De giftenpot (in de vorm van een varken) voor de ingang van de schuur stond werd door Juul angstvallig ontweken. Het geluid dat uit de schuur klonk trok haar aandacht; het gemekker van de geiten lokte ons naar binnen. De grote geiten keken nieuwsgierig over het hek. Wij keken overigens net zo nieuwsgierig over onze kant van het hek om hun jonkies te bekijken.
Het weitje achter deze schuur is toegankelijk voor alle dierenfans. De kippen bij het toegangshek stonden als wachters hun mannetje. Drie bangeriken (Jet, Juul en mama) op veilige afstand achterlatend, liepen Fien en papa stoer richting het hek. Ze namen kort een kijkje achter de schuur en in de wei. Maar dé attractie van deze kinderboerderij moesten we nog een weitje verder zoeken. Iets meer richting het park stonden de lammetjes.
Juul, Fien en Jet renden de wei in om de lammetjes te kunnen aaien. Juul begroette de dieren in hun eigen taal en had gelijk een ‘klik’ met ze. Ze bleef maar mekkeren en aaien. Enthousiast stapte ze van het ene lammetje naar het andere en weer terug. Wel via een paar fikse drollen overigens ?? Met enige moeite wisten we ons triootje meiden na een tijdje mee te krijgen.
Op de terugweg naar de auto hebben de meiden nog fijn gespeeld in de speeltuin. Een speeltuin geschikt voor alle leeftijden. Het gaf mij nog de gelegenheid de naastgelegen tuin te bewonderen. Wat ben ik blij met deze herontdekking. Kinderboerderij de Höfte is een bijzonder mooi plekje. En dat allemaal midden in de stad, op fietsafstand van het mooie Rossum!
Elke van BLOG by Elke is moeder van Fien, Jet & Juul en leerkracht op een basisschool.