Toen we een aantal weken geleden op zondag rond 8:00 uur uit bed kwamen scheen de zon. Opgewekt maakten we plannen voor een lekkere lentewandeling. Meerdere opties passeerden de revue, maar uiteindelijk besloten we te gaan voor het Springendal. Een wandeling naar de bronnen met de stapstenen valt bij ieder gezinslid in de smaak. Juuls tasje (met eten en luiervoorraad) en de grote bosproof wandelwagen stonden klaar toen manlief de voorspelling nog even checkte. Gelukkig dat hij dit deed. Een flinke regenbui naderde en toen we een kwartier later in de auto wilden stappen moesten we moeite doen droog te blijven.

Vanwege de vooruitzichten op de buienradar (heel veel buien) werd ons uitje lastminute gewijzigd naar een binnen bestemming. Geïnspireerd door vlogs op Youtube wilde Jet graag Monkey Town bezoeken. Misschien wel stiekem in de hoop haar favoriete vloggers Saar en Jonna te ontmoeten. Toevallig eerder in de week al een aantal positieve verhalen gehoord over een nieuwe vestiging in Almelo; het adres werd in de navigatie ingevoerd en we vertrokken.

Binnen een half uurtje stonden we voor de deur van Monkey Town. Een speelparadijs tussen de winkels op de meubelboulevard; hoe bedenk je het? De meiden renden vooruit de trappen op. Ze stonden te popelen om te gaan spelen. Om binnen te komen moesten we alleen voor onze kinderen te betalen. Altijd fijn natuurlijk.

 
De vestiging in Almelo is verdeeld in twee gedeeltes. Aan de linkerkant is een speelgedeelte voor de jongere kinderen en rechts kunnen de groten zich vermaken. Zowel links als rechts is er voldoende zitgelegenheid. En vanwege de grootte van de ruimte kan het geluid van alle spelende kinderen (en het gekrijs en geschreeuw en gehuil) weg. De term ‘krijspaleis’ is daardoor gelukkig niet van toepassing op deze vestiging. Onze eerste indruk was zeer positief; hier kunnen we ons allemaal wel een tijdje vermaken.

Fien en Jet beginnen aan de ‘grote kant’ en ook Juul hobbelt gezellig achter ze aan. De dames verdwijnen al snel in het klimgedeelte om even later weer glijdend tevoorschijn te komen. Vooral de steile glijbaan is favoriet. Als ze later op de hoge trampoline blijven springen loop ik met Juul naar het andere gedeelte. Manlief heeft zich met alle jassen en schoenen inmiddels gesetteld aan ‘de kleine kant’ en haalt koffie, thee en ranja voor de dorst. Met Juul verken ik het speelgedeelte voor de jonge kinderen. Ze kijkt wat onwennig rond. Maar al gauw speelt ze met de ballen in de ballenbak.

Haar grote zussen komen een kijkje nemen en nemen haar mee naar de glijbaan. Vanaf een bankje bekijk ik het tafereel. Iedereen geniet. En met deze twee oppassers in de buurt besluit ik naar ons plekje te lopen om in alle rust mijn verse muntthee op te drinken. De zitjes zijn zo opgesteld dat je ook vanuit je stoel je oogappel in de gaten kunt houden. Het is aandoenlijk om te zien hoe Juul door haar grote zussen geholpen en vermaakt wordt.

 
Na bijna 2 uur klimmen, springen, glijden, klauteren, lachen en plezier houden we het voor gezien. Juuls slaapje is al een uur uitgesteld en haar humeur begint er langzaam onder te lijden. We halen de meiden uit de touwen aan ‘de grote kant’. Met tegenzin gaan ze mee. Om af te koelen (en om het gezellig te houden op de achterbank) mogen ze een waterijsje uitzoeken aan de bar. We werpen nog even een blik op de kaart. Deze kaart verrast ons. Er is van alles te krijgen voor de kleine honger, de lekkere honger, de grote honger én de gezonde honger. En ook voor een fijne prijs.