Voorstelling Pakketje Met Gewapend met mondkapje kwamen we nét op tijd bij theater Sonnevanck aan. Bij de deur werd iedereen (geheel corona-proof) een voor een ontvangen. Jet kreeg het kaartje in haar handen. Het was een kartonnen vouwplaat van een pakketje. Op dit pakketje stonden onze gereserveerde plekken. We hadden nog heel kort de tijd om aan een tafel te gaan zitten en een start te maken met het pimpen van het doosje. Ondertussen stond ‘mevrouw Sonnevanck’ op de banken om ons welkom te heten.

Op afroep mochten we de zaal in om daar op onze gereserveerde plekken plaats te nemen. En eindelijk kon ook het mondkapje af. Jet en ik zaten op de eerste rij. Wat een gave plek zo dicht bij (op) het podium. We konden de acteurs goed zien en horen!

De voorstelling draaide om twee postbezorgers; Sjon en Emerett. Een ervaren kracht en een nieuweling die samen moesten zorgen voor de levering van een heel groot geel pakket. Maar heel soepeltjes ging dit niet. Het rode etiket was verdwenen. En zonder rode sticker kan het pakketje niet gescand worden. Probleem!


Scenefoto's: Sanne Peper

Op allerlei manieren probeerden de bezorgers het probleem op te lossen. Ze gingen op zoek naar de sticker. Zou deze op de onderkant van het pakketje zitten? Daarvoor moest het pakket gekanteld worden en dat mocht niet van het hoofdkantoor. De sticker wordt in de zaal gezocht, maar niet gevonden. Dan gaat de oudste postbezorger naar buiten om daar (bij de bus) de sticker te zoeken.

Emerett (de jonge postbezorger) blijft alleen achter. Kan hij zich beheersen? Hij wil de sticker graag in het pakketje zoeken. Maar … pakketjes mogen niet geopend worden van het hoofdkantoor. Uit het pakketje steekt een touw, een lang zwart touw. Als Emerett daaraan trekt valt het pakket uit elkaar. De inhoud van de doos ligt op het hele podium. En dan komt Sjon de oudste postbezorger weer binnen. Hij is laaiend! Het hoofdkantoor moet gebeld worden...

Hoe het afloopt met deze twee postbezorgers (en als je wilt weten wát er in het pakketje zat) moet je de voorstelling zelf maar gaan kijken. Wij vonden het een aanrader. Vanaf een jaar of vier is de voorstelling goed te volgen en ook voor de ouders waren er genoeg ‘lachmomenten’. De muzikale omlijsting en de leuke liedjes maakten de voorstelling helemaal af. Het is een voorstelling vol vrolijkheid, hysterie, boosheid en humor. De emoties volgen elkaar in rap tempo op. Wij konden onze ogen niet van de (hoofden van de) hoofdrolspelers afhouden. Hun knappe spel verveelde ons geen moment.

Groetjes Elke

Elke van BLOG by Elke is moeder van Fien, Jet & Juul en leerkracht op een basisschool.

Tip: de voorstelling is geschikt voor kinderen van 4 tot 8 jaar en speelt nog op meerdere plekken door het land. Hij is ook nog te zien in Enschede op 31 oktober en 13 november
Naar de website