Emilie Vergne is naast moeder van Philine en de kleine Alain, kinderpsycholoog en praktijkeigenaresse van haar praktijken in Den Haag, Voorschoten en Nootdorp. Lees hieronder haar ervaringen met decemberstress.

Nog even stilte voor de decemberstorm. Wat kan ik mij verheugen op de magie die heerst rondom de Sint, de feestdagen en oud en nieuw. Denkend aan al deze gezelligheid, schiet ik toch wakker uit mijn droom. Decemberstress ‘is coming to Town’. Kadootjes; wat zal het dit jaar zijn, welke passen er in een schoen, wat kan in de zak en moet er dan ook nog wat onder de boom? Wanneer wel een schoen zetten en op welke dagen kan het echt niet? En dan nog mijn eigen gedichten,  surprises, recepten voor diners en spraakmakende spelletjes voor oudejaarsavond.

Kortom, tijd om weer orde op zaken te stellen en terug te grijpen op een strakke planning. Het uitzetten van een tijdlijn, genoeg kladblokken in huis voor het opschrijven van gevatte zinnen voor in een sintgedicht en stapels post-it om to do lijstjes te maken. Decemberstress onder controle, check! 

Stormachtig weer in combinatie met de aankomst van de goedheiligman is bij ons thuis niet de meest ideale combinatie. “Mam, hoeveel nachtjes nog? Mam, we hebben de proefpepernoten (die al weken, zo niet maanden, in de supermarkt liggen) nu toch wel genoeg kunnen voorproeven! Maham, wanneer komt hij nou!”

De scholen worden langzaamaan omgetoverd tot prachtig versierde pakjesboten, de etalages in de winkelstraten gaan mee en ook de televisie kan eigenlijk niet meer aan zonder dat de goede man voorbijkomt. Langzaamaan laten onze makkers steeds wilder geraas zien. Ja, de decemberperiode is toch echt begonnen. 

Na de Sint gaat het bij ons op school over in kerstversiering. Leerkrachten en hulpouders draaien overuren om er voor de kinderen een zo bijzonder mogelijke tijd van te maken, petje af! 

Ondertussen stuitert mijn dochter, en met haar vele andere kinderen, het huis door. Vol van alle indrukken in combinatie met een overdosis suiker, komt zij uit school. Dit resulteert in een (zeer) verhoogde kans op boze buien, extra druk gedrag, een explosief vocabulaire, terugval in zindelijkheid, huilbuien of een potje extra ruzie met deze en genen. Iets dat ik er niet echt bij kan hebben naast mijn eigen decemberstress.

Dus zodra de sint wegvaart uit Spanje grijp ik terug op rust, reinheid en regelmaat, daar waar het kan. Afspreken na school, gebeurt nog maar 1 of 2 keer per week, starten met zwemles hebben we uitgesteld tot het voorjaar en het lopen met de honden duurt net even iets langer dan normaal.

Daarnaast wordt de weekplanner flink aangescherpt, met per dag aangegeven wie haar uit school haalt, of ze mag afspreken, wat we eten, of er een schoen gezet mag worden en of het een feestdag is. Het naar bed brengen begint wat vroeger, zodat er iets meer tijd is om rust in te bouwen en voor te lezen. Het gordijn wordt een klein beetje opzij geschoven, zodat Piet kan zien hoe lief ze ligt te slapen. Om 19u is het stil in huis.

Beneden plof ik neer met een kopje thee om verder te gaan met het onder controle houden van mijn eigen decemberstress. Half afgewerkte post-its worden samengevoegd, gedichten krijgen steeds meer vorm, kado’s zijn ingepakt en de menu’s liggen klaar met bijbehorende receptuur en boodschappenlijstjes, check!

Groetjes Emilie