In groep 5 starten de meeste scholen met ‘lootjes trekken’. Uit ervaring weet ik dat dit verhaal keurig toegelicht wordt en volop ruimte biedt voor de eigen fantasie van de leerlingen.

Ook tijdens de informatieavond in groep 5 behandelde juf het onderwerp ‘lootjes trekken’. In Fiens groep wordt gelukkig ook ruimte gegeven aan de gelovigen én de leerlingen die het grote geheim al kennen. Na de informatieavond bespraken wij op de bank het dilemma: Gaan we Fien inlichten over het geheim óf nemen we nog een jaartje deel aan deze traditie. Nemen we het risico dat Fien via anderen de waarheid ontdekt of hoort ze dit van ons? Best een lastige keuze. Vooral omdat we nog geen enkele twijfel hadden bespeurd bij Fien

Na wat rondvragen bleek dat een aantal goede vriendinnetjes van Fien inmiddels waren ingelicht. Een van de moeders vertelde me over een boek dat ze gebruikt had. Samen met haar dochter had ze het ‘Sinterklaasboek voor grote kinderen’ gelezen en beetje bij beetje waren de puzzelstukjes op de plek gevallen. Een hele prettige manier om het grote nieuws te brengen, aldus deze moeder.

Omdat we graag zelf deze situatie in de hand wilden houden (ook vanwege onze middelste met grote oren) besloten we het boek te lenen en Fien het verhaal te vertellen. Op de avond dat Jet bij oma was logeren, nam ik het boek uit de la en kroop met Fien op de bank. Buiten in het zomerzonnetje lazen we samen het boek.

De boodschap in het boek kent een mooie opbouw. In de eerste fase van het boek had Fien nog geen enkel idee van het naderende onheil.  Er ging geen lichtje branden na het lezen van de tactische hint in het boek. Het ongeloof was ook groot toen het hoge woord eruit kwam: Sinterklaas bestaat niet meer! Alle papa’s en mama’s helpen met het kopen van cadeautjes. Na iedere regel die daarna volgde had Fien een vraag. ‘Kochten jullie dan cadeautjes? En de tekening die wij maakten, waar bleven die? Hebben jullie die verstopt? En de suikerklontjes? En de Sint op school dan, die is dan toch wel echt?’ Ze bleef maar zeggen dat ze er niets van snapte.

Gelukkig lazen we in het boek ook het échte verhaal van Sinterklaas. We lazen over de man die jaren geleden geleefd had en vele goede dingen gedaan had voor de mensen. Met een drietal voorbeelden werd de goedheid van Sint-Nicolaas beschreven in het boek.

Toen het boek uit was bleef Fien stil zitten. Een heel klein traantje liep langzaam over haar wang. Ze wilde even alleen zijn en liep naar de kamer. Na een tijdje ging ik bij haar zitten en kwamen er nog meer vragen. Na alle antwoorden werd ze boos! Ze wilde niets met me te maken hebben en vluchtte naar boven. Gelukkig duurde deze fase maar kort.

Toen ze bekomen was van de schrik bedachten we samen allerlei voordelen bij het kennen van dit grote geheim. Ze was aangenaam verrast dat er zelfs al Sinterklaascadeautjes gekocht waren en op zolder lagen. Dat Juul nog lang niet ingelicht zou worden over het grote geheim vond ze uitermate fijn: ‘Mam, ik speel het spelletje wel mee hoor tot ik 14 ben!’

Inmiddels zijn we twee weken verder en de eerste speelgoedfolder viel in de bus. Als échte grote zus (en ijzersterke toneelspeelster) bladerde Fien met Juul door de folder. Het verlanglijstje van Juul wordt, mede dankzij haar zus, een hele lange dit jaar. Stiekem ben ik apetrots op de reactie van ons grote kind, die nu samen met ons een groot geheim deelt.

Elke van BLOG by Elke is moeder van Fien, Jet & Juul en leerkracht op een basisschool.