“Mam, heb jij je haar geschilderd?” Benjamin bekijkt me van top tot teen. Nog voordat ik iets kan zeggen, zegt hij: “Leuk, deze kleur past goed bij de herfst.” Verbaasd en trots tegelijk kijk ik hem aan. Dan draait hij zich abrupt om en loopt weg. Blij om te ervaren dat hij net iets visueler is ingesteld dan zijn vader.

Sinds enkele weken zijn we van een prachtige nazomer bijna ongemerkt in het volgende seizoen beland. September was tropisch warm. De sfeer was goed en de dagen vlogen voorbij. Op dit moment verkleuren de bladeren in een razend tempo en is het ’s morgens weer aardig fris. Geregeld doe ik een goede poging om de webben op ooghoogte te ontwijken. Helaas lukt me dat nog niet altijd.

Ook bij de kinderen is deze transformatie niet ongemerkt voorbijgegaan. Sterker nog, ze lijken beiden wel weer een hele stap te hebben gemaakt. Stond de herfst voorheen nog symbool voor blaadjes die vallen en warme kleding aan. Dit jaar benoemen ze waarom bomen hun bladeren verliezen. “Dat doen ze mam, omdat ze zichzelf willen beschermen tegen de kou.” In het verlengde hiervan vertellen ze me dat het best knap is van de natuur dat juist nu de nootjes vallen. Hierdoor kunnen de dieren ze namelijk verzamelen voor hun winterslaap.” En gisteren nog merkte Benjamin op: “Mam, vogels vliegen naar warme landen om te overwinteren, wist je dat? En als het dan in de lente weer warmer wordt, komen ze weer terug. Knap toch? Ze vliegen helemaal naar Afrika toe, hè? Gewoon zonder TomTom.” De herfst is niet meer zomaar een gegeven. Ze denken er al veel dieper over na.

Julia is momenteel op school volop bezig met het thema herfst. Ze gaan een herfststuk maken van grote gekleurde bladeren, kastanjes en nog meer herfstdingen, aldus Juul. Een goede reden ook om in de komende vakantie maar weer eens lekker de bossen in te gaan. De Overasseltse en Haterse Vennen zijn prachtig, maar het bos in Leur en Hernen zijn ook erg mooi. We zouden beukennootjes rapen kunnen combineren met een bezoekje aan het Kasteel in Hernen. In de herfst wordt daar altijd veel leuks georganiseerd. Vorig jaar was het in ieder geval zeer de moeite waard. In de vakantie zijn de speeltuinen nog geopend. Dus met een beetje mazzel is het mooi weer en kunnen we de Blije Dries of de Leemkuil nog een laatste bezoekje van dit jaar gaan brengen.

Benjamin is al een paar weken aan het wachten op de Gelderse Museumdag. Hij wil heel graag naar het Afrikamuseum. Op de site heb ik al gezien dat het thema ‘Kracht’ wel erg tot de verbeelding spreekt. Ik ben ook bang dat ik niet echt meer een keuze heb. “Mam, zaterdag kunnen we daar gaan kijken welk krachtdier ik ben.” Maar Benjamin wat dacht je van het Nederlands Watermuseum of de tentoonstelling over Gladiatoren in het Valkhofmuseum. Die schijnt ook heel leuk te zijn.” Doe ik nog een poging. “Nee mam, ik denk dat het Afrikamuseum toch echt het leukste is.” Aangezien het mij niet zo veel uitmaakt waar we naartoe gaan, heb ik al zo’n vermoeden waar we zaterdagmiddag te vinden zijn.

De rest van de week staat nog open. Sinds een klein jaar hebben we in Wijchen een mooie, nieuwe bioscoop. Op het programma zag ik al dat er allemaal nieuwe kinderfilms draaien. De tekenfilms van tegenwoordig zijn gelukkig voor volwassenen ook erg vermakelijk. Ik houd wel van de humor die je vaak tussen de regels heen kunt lezen. Benjamin gaf al aan dat hij graag naar ‘Peter en de Draak’ of ‘Huisdierengeheimen’ wil gaan. Grote kans dat we hier een gezellige middag uit van gaan maken.

Het laatste weekend van de vakantie staat vast in het teken van Halloween. Een feest waar de kinderen sinds twee jaar wel iets van meepikken. Verkleed met wat vriendjes en een lampion gaan zij druk zingend langs de deuren. Toen ik ze vroeg wat ze nou echt het allerleukste aan Halloween vinden, riepen ze in koor: “Het SNOEPPP.” Tja, dat is wel zo eerlijk… In datzelfde weekend hebben we ook nog een uitje naar het Nederlands Openluchtmuseum gepland. Door de veelzijdigheid is het daar het hele jaar fijn. De kinderen kunnen zich er goed vermaken, de tentoonstellingen zijn goed verzorgd en er is vaak iets extra’s waardoor het iedere keer toch weer net even anders is.

Ten slotte heb ik Julia beloofd om aankomende week een taart te bakken. Julia is sinds kort fan van ‘Heel Holland Bakt’. We hebben er zelfs een traditie van gemaakt om dit samen knus op de bank te bekijken. Julia kruipt dan tegen me aan en roept aan één stuk door: “Oe mam, gaan we die een keer maken?” En “Ohhhh, die wil ik ook proeven!” Ze mag zelf op de site een recept uitzoeken, mee boodschappen doen en dan hup de keuken in. Ik vrees alleen dat mijn bakkunsten net even iets minder zijn dan die van de deelnemers. Benieuwd hoe ik me hieruit ga redden. Maar zoals Benjamin me onlangs al vertelde: “Mam, het is heel normaal hoor dat je niet alles kan, maar je hebt er wel verstand van.” 

Geniet van de herfst, de vakantie en elkaar!

Vriendelijke groet, Sandy Wijnhoven
Moeder van Benjamin (7) & Julia (5)