Op een
koude maandagochtend met regelmatig regenbuien die er niet om liegen er toch op uittrekken om iets leuks te gaan doen is vaak een hele uitdaging. Door het bos struinen is op zijn best het recept voor wintertenen en op z'n slechtst een sollicitatie naar een longontsteking. De kinderboerderij in
Oosterhout en
Breda Noord zijn dicht, de
bieb en het
Natuurmuseum Brabant in Tilburg ook.
De
gouden tip kwam van oma die in een ver en grijs verleden (sorry oma maar dat is wel echt heel lang geleden) voor de
VVV rondleidingen heeft verzorgd: een bezoekje aan de
Grote Kerk in Breda. Overdekt dus regen-proof, pedagogisch verantwoord want erg cultureel en ook erg kindproof want het zou behoorlijk indrukwekkend moeten zijn. Nu hopen dat Roos (3 jaar) dat ook vindt... We kopen oma om met de belofte dat we na afloop een kopje koffie gaan drinken.
We parkeren in de parkeergarage vlak aan de haven, lopen een klein stukje naar het centrum en de hoge kerktoren doemt voor ons op. "Dat is hoog, mama!" Nu al behoorlijk indrukwekkend. Vlak bij de ingang van de kerk zijn oude loden kanonskogels in de kerkmuur te zien, oma vertelt hoe de kanonnen bulderend de kogels afvuurden en wijst ze aan. Wauw! Roos is alweer erg onder de indruk.
Als we de kerk binnenstappen blijken we de enige bezoekers te zijn. Het grote lege schip van de kerk is echt prachtig. We gaan op een trapje zitten om het beschilderde plafond te bekijken en slalommen om de grote pilaren heen. Roos bekijkt de grafstenen op de grond. Oma wijst op het verstopte muisje op de achterkant van het grote monument voor Engelbrecht II van Nassau. Om de zwarte muis op het beeld van Gertrudis te kunnen zien stap ik op de koorbanken en til Roos hoog de lucht in.
Opeens begint het kerkorgel te spelen. Het grote orgel geeft een behoorlijk geluid, het galmt door de ruimte. Dat is even schrikken, maar daarna gaan Roos en ik op zoek naar de bron van het geluid en ontdekt ze het gigantische orgel tegen de achterwand van de kerk. Het orgel is mooi, de muziek vindt Roos toch echt iets minder: “dat vind ik geen mooie muziek mama”. Gelukkig is de overdaad aan kerkorgelmuziek van korte duur. We gaan op zoek naar een wc, de aardige vrijwilliger achter de informatiebalie wijst ons de weg naar een superschone wc.
Weer terug in de kerk ontdekt Roos dat het galmt als ze door de grote ruimte rent en holt heen en weer en geniet. Dan wint de zon van de regenwolken en het zonlicht schijnt door de prachtige glas-in-loodramen. Roos stopt abrupt met rennen en kijkt ademloos naar het licht.
Tijd voor koffie bij de Corenmaet aan de Havermarkt. Roos krijgt een kleurplaat en ook nog een flesje bellenblaas na afloop. Daar komen we zeker een keer terug! Terwijl we teruglopen naar de auto horen we, als toegift van de grote kerk, het wijsje van het carillon. “Dat is wel mooi, mama.” Het bezoek aan de grote kerk gaan we zeker nog een keer doen, Roos vond het indrukwekkend en ik ook!
In de Eropuit-categorie vind je meer over de
Grote Kerk (o.a. de openingstijden) en in de
Uitagenda vind je de dagen dat de toren beklommen kan worden (vanaf 12 jaar).
Door Janneke de Waal-Bogers (34), moeder van Roos (3) en hoofdredacteur van het Nederlands tijdschrift voor Logopedie.