Een reis kan lang duren voor kinderen. Ze denken in het hier en nu en hebben dus nog niet, zoals volwassenen, het einddoel voor ogen. Ze vervelen zich nu, op dit moment in de auto. Niets zo vervelend voor de bestuurder als dreinende kinderen op de achterbank. De niet sturende ouder heeft daarom een belangrijke taak: zorgen dat de kinderen het naar hun zin hebben. (wie heeft het nou zwaarder: de bestuurder of de meerijder!)
Natuurlijk heb je thuis al bedacht welke filmpjes, games, boeken er bij de hand moeten liggen. Als kinderen moe worden, valt hun gedrag een niveau terug in hun ontwikkeling, d.w.z. de vermoeide 5 jarige gedraagt zich plotseling weer als een peuter en de verveelde, vermoeide 7 jarige gedraagt zich als een kleuter. Met een moeilijk woord wordt dat wel regressie genoemd: een ziek of vermoeid kind valt een niveau terug en gedraagt zich als een jonger kind.
Daarom is het goed om ook wat de filmpjes betreft iets mee te nemen wat een beetje onder het niveau ligt. Filmpjes die voor je kind vroeger (een jaar of anderhalf jaar geleden) nog favoriet waren. Filmpjes die geen nieuwe prikkels geven, waarbij de aandacht mag verslappen en die de rust van het bekende geven.
Ik had vroeger ook altijd wat CD-tjes met kindermuziek in het dashboardkastje liggen. CD’s die grijs gedraaid zijn in vakanties. CD’s die we met z’n allen zongen.
Ook handig om in het dashboardkastje te hebben is een lijstje met spelletjes voor onderweg. Heb je zo’n lijstje nog niet dan kan je die via www.spelendhelen.nl vinden.
Deze blog is geschreven door Henny van der Lelij van
Spelen Helen.
Groetjes,
Hetty